Z istoty spółki cywilnej wynika natomiast, że istnieje ona tak długo, jak długo istnieje więź obligacyjna między jej wspólnikami. Z chwilą rozwiązania spółki cywilnej nie może być ona już traktowana jako podmiot stosunku publicznoprawnego. Rozwiązanie (likwidacja) spółki cywilnej powoduje, że traci ona podmiotowość prawną, a w konsekwencji w tym samym momencie traci ona również zdolność procesową do bycia stroną w postępowaniu administracyjnym. Nie ma prawnej możliwość wszczynania i prowadzenia postępowania administracyjnego wobec nieistniejącego podmiotu, w tym również zlikwidowanej spółki cywilnej.
(…)
Organ administracyjny, który zamierza dochodzić należności publicznoprawnych od wspólników zlikwidowanej spółki cywilnej winien jednak przeprowadzić postępowanie wymiarowe z ich udziałem. Z przyczyn, o których wyżej była mowa nie można zgodzić się z wyrażonym w tej sprawie stanowiskiem Dyrektora Izby Celnej w B., że gdy decyzja dotycząca spółki w nagłówku obok nazwy spółki wymienia nazwiska i imiona wspólników i jest doręczona na adres siedziby i odebrana przez któregokolwiek ze wspólników, to można przyjąć, że nastąpiło prawidłowe powiadomienie o treści decyzji wszystkich wspólników. Taki pogląd byłby zasadny tylko w odniesieniu do spółki cywilnej, która istniała w dniu doręczania decyzji. Takiej też sytuacji dotyczył powoływany w tej sprawie przez organ celny wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego OZ w Białymstoku z dnia 2 lipca 1998 r., sygn. akt nr SA/BK 940/97. Wyrażonego w tym wyroku poglądu nie można natomiast odnosić do decyzji wydanej po likwidacji spółki cywilnej. Skoro spółka nie istnieje, to nie istnieje również jej siedziba, pod której adresem można byłoby doręczać decyzje ze skutkiem dla wszystkich wspólników.
źródło: https://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/5EA6FEF218
I SA/Bk 302/06 – Wyrok WSA w Białymstoku