„moment wniesienia skargi w rozumieniu art. 70 §6 pkt. 2 o.p. składanej wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu należy uznać moment wydania postanowienia o przywróceniu terminu.”
Kategoria: podatkowe
Stwierdzenie nieważności tytułu wykonawczego – yhmm yhmmm. Niedopuszczalność.
Wobec tego należy podzielić stanowisko organu wyrażone w zaskarżonym postanowieniu, że wniosek skarżącej o stwierdzenie nieważności tytułu wykonawczego winien być załatwiony przez wydanie decyzji o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia jego nieważności na podstawie art. 61a § 1 k.p.a.
źródło: https://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/AD6DB46F66
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 kwietnia 2018 r. VII SA/Wa 1701/17
W podatkach:
„Organie” doręczaj na adres do doręczeń (korespondencyjny).
Takie działanie organu odwoławczego w świetle powołanych powyższej przepisów ordynacji podatkowej należało uznać za nieprawidłowe. Wyraźne zawnioskowanie przez skarżącego o doręczanie korespondencji pod wskazany adres, inny niż miejsce prowadzenia działalności gospodarczej powodowało, że organ powinien zastosować się do wniosku strony i doręczyć kierowaną do skarżącego korespondencję bezpośrednio na wskazany przez niego „adres do doręczeń”.
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 września 2016 r. I GSK 1650/14 Doręczanie pod adresem dla doręczeń.
Pełnomocnik najpierw podpisał dokument a dopiero później powstało pełnomocnictwo. Falsus procurator? Potwierdzenie przez osobę w której imieniu działał?
Wojewódzki Sąd Administracyjny zaznaczył, że w niniejszej sprawie wątpliwości organu budził jedynie fakt, iż data odwołania, które podpisał radca prawny była uprzednią wobec tej, którą umieszczono na odpisie pełnomocnictwa, opatrzonego datą 7 czerwca 2010 r. W związku z powyższym Sąd stwierdził, że z dyspozycji art. 103 § 1 k.c. – stosowanego w sprawie w oparciu o art. 137 § 4 Ordynacji podatkowej – wynika, że w przypadku, gdy pełnomocnik nie ma umocowania, bądź przekroczy jego zakres, ważność dokonanej czynności zależy od potwierdzenia przez osobę, w której imieniu pełnomocnik działał, przy czym potwierdzenie ma charakter uniwersalny w tym znaczeniu, że obejmuje zarówno formę jak i termin dokonania czynności oraz przewidziane dla niej skutki. W tych okolicznościach wobec posiadanych wątpliwości co do rzeczywistego terminu udzielenia pełnomocnictwa – mocodawca (zarząd spółki) mógł je wyjaśnić poprzez potwierdzenie czynności wykonanych przez osobę, która działała w jego imieniu. Mocodawca z tej możliwości nie skorzystał choć, w ocenie Sądu, mógł i powinien był. Dopiero gdyby ten brak nie został uzupełniony w zakreślonym terminie, zachodziłaby podstawa do zastosowania art. 169 § 4 Ordynacji podatkowej i pozostawienia odwołania bez rozpatrzenia. Sąd wskazał, że taki pogląd ugruntowany jest w orzecznictwie i powołał się na wyrok NSA z dnia 21 września 2001 r., I SA 335/2000, wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 3 kwietnia 2008 r., I SA/Rz 883/07. Sąd wskazał, że w orzecznictwie Sądu Najwyższego podkreśla się, iż skuteczność czynności procesowych – dokonanych nawet przez osobę, która nie może być pełnomocnikiem procesowym – zależy od ich zatwierdzenia przez zainteresowaną stronę (por. uchwała SN z dnia 20 grudnia 1968 r., III CZP 93/68 OSNCP 1969/7-8 poz. 129). Tym bardziej zatem, kiedy czynności takiej dokonał profesjonalny pełnomocnik, skorzystanie z takiej możliwości jest ze wszech miar uzasadnione. Tak więc w sytuacji, gdy organ powziął wątpliwość, czy pełnomocnictwo obejmowało również sporządzenie i podpisanie odwołania, winien był przeprowadzić szersze postępowanie wyjaśniające, a nie wykorzystywać możliwość załatwienia sprawy w znaczeniu procesowym (na podstawie art. 169 Ordynacji podatkowej), będącą co do zasady ostatecznością.
źródło: https://lexlege.pl/orzeczenie/199380/ii-fsk-1504-11-wyrok-naczelny-sad-administracyjny/
Spółka cywilna likwidowana. Doręczenie tylko jednemu wspólnikowi jest be.
Z istoty spółki cywilnej wynika natomiast, że istnieje ona tak długo, jak długo istnieje więź obligacyjna między jej wspólnikami. Z chwilą rozwiązania spółki cywilnej nie może być ona już traktowana jako podmiot stosunku publicznoprawnego. Rozwiązanie (likwidacja) spółki cywilnej powoduje, że traci ona podmiotowość prawną, a w konsekwencji w tym samym momencie traci ona również zdolność procesową do bycia stroną w postępowaniu administracyjnym. Nie ma prawnej możliwość wszczynania i prowadzenia postępowania administracyjnego wobec nieistniejącego podmiotu, w tym również zlikwidowanej spółki cywilnej.
(…)
Organ administracyjny, który zamierza dochodzić należności publicznoprawnych od wspólników zlikwidowanej spółki cywilnej winien jednak przeprowadzić postępowanie wymiarowe z ich udziałem. Z przyczyn, o których wyżej była mowa nie można zgodzić się z wyrażonym w tej sprawie stanowiskiem Dyrektora Izby Celnej w B., że gdy decyzja dotycząca spółki w nagłówku obok nazwy spółki wymienia nazwiska i imiona wspólników i jest doręczona na adres siedziby i odebrana przez któregokolwiek ze wspólników, to można przyjąć, że nastąpiło prawidłowe powiadomienie o treści decyzji wszystkich wspólników. Taki pogląd byłby zasadny tylko w odniesieniu do spółki cywilnej, która istniała w dniu doręczania decyzji. Takiej też sytuacji dotyczył powoływany w tej sprawie przez organ celny wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego OZ w Białymstoku z dnia 2 lipca 1998 r., sygn. akt nr SA/BK 940/97. Wyrażonego w tym wyroku poglądu nie można natomiast odnosić do decyzji wydanej po likwidacji spółki cywilnej. Skoro spółka nie istnieje, to nie istnieje również jej siedziba, pod której adresem można byłoby doręczać decyzje ze skutkiem dla wszystkich wspólników.
źródło: https://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/5EA6FEF218
I SA/Bk 302/06 – Wyrok WSA w Białymstoku
Instrumentalne wszczynanie postępowań karnych przez organy skarbowe – uchwała NSA, tak możemy wchodzić trochę w buty sądu karnego. Moc wiążąca uchwały? Czy sąd administracyjny może badać jak sąd karny art. 70 § 6 pkt 1
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący – Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka – Medek (sprawozdawca), Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka (współsprawozdawca), Sędzia NSA Krzysztof Winiarski (współsprawozdawca), Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Protokolant Aleksandra Brach, po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2021 r. na posiedzeniu jawnym w Izbie Finansowej z udziałem prokuratora delegowanego do Prokuratury Krajowej P. S., Fundacji […] oraz Krajowej […] wniosku Rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorców z dnia 18 grudnia 2020 r., nr […] o podjęcie na podstawie art. 15 § 1 pkt 2 i art. 264 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) oraz art. 9 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 1 ust. 1 i art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o Rzeczniku Małych i Średnich Przedsiębiorców (Dz. U. z 2018 r. poz. 648) uchwały wyjaśniającej: „Czy w świetle art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U z 2017 r., poz. 2188 ze zm.) oraz art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.), ocena wszczęcia postępowania karnego skarbowego z punktu widzenia wywołania wyłącznie skutku w postaci wydłużenia postępowania podatkowego poprzedzającego wydanie decyzji podatkowej i w celu nierozpoczęcia albo zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego w rozumieniu art. 70 § 6 pkt 1 oraz art. 70c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) mieści się w granicach sprawy sądowej kontroli legalności tej decyzji?” podjął następującą uchwałę: „W świetle art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U z 2017 r., poz. 2188 ze zm.) oraz art. 1 – 3 i art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.) ocena przesłanek zastosowania przez organy podatkowe przy wydawaniu decyzji podatkowej art. 70 § 6 pkt 1 w zw. z art. 70c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) mieści się w granicach sprawy sądowej kontroli legalności tej decyzji”.
źródło: https://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/2A0AA77DCD
I FPS 1/21 – Uchwała NSA
„Uchwała NSA ma ogólną moc wiążącą, tj. będzie wiążąca dopóki nie zostanie podjęta uchwała zmieniająca wykładnię przepisów przedstawioną w przez NSA.”
źródło:
?
Wcześniejsze orzeczenie w podobnym zakresie
Podatki pełnomocnictwo, jak ma postąpić „organ”?
„Organ nie może z urzędu traktować określonej osoby jako pełnomocnika, czy domniemywać pełnomocnictwa. Powziąwszy informację o udzieleniu ewentualnego pełnomocnictwa, winien natomiast wezwać strony lub osobę, która podjęła czynności powołując się na stosunek prawny pełnomocnictwa o przedłożenie, zgodnie z treścią art. 137 § 3 zdanie pierwsze Ordynacji podatkowej, dokumentu pełnomocnictwa. Tylko w ten sposób jest bowiem w stanie zweryfikować, czy w konkretnej sprawie działa skutecznie ustanowiony pełnomocnik.”
źródło: https://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/7E70267596
I SA/Kr 1605/09 – Wyrok WSA w Krakowie