Kategoria: podatkowe

Postępowanie egzekucyjne postępowaniem odrębnym, pełnomocnictwo odrębnie.

Odnośnie drugiego zasadniczego zarzutu, tj. niedoręczenia dokumentów egzekucyjnych pełnomocnikowi Strony p. S. S., Sąd uznał, iż nie zasługiwał on na uwzględnienie. Analiza akt z postępowania egzekucyjnego potwierdziła, iż na żadnym etapie tego postępowania nie zostało złożone pełnomocnictwo do reprezentowania w nim Skarżącego. Co więcej – pisma i wnioski (w tym wniosek inicjujący niniejsze postępowanie) zostały złożone przez Stronę działającą osobiście. W związku z tym, że postępowanie egzekucyjne jest postępowaniem odrębnym, ustanowienie pełnomocnika w postępowaniu podatkowym, karnoskarbowym nie jest tożsame ze złożeniem stosownego pełnomocnictwa w postępowaniu egzekucyjnym.

też

W orzecznictwie sądowym podkreśla się, że organ administracji nie ma obowiązku poszukiwania pełnomocnictwa w aktach innych niż akta konkretnej sprawy (por. wyrok NSA z dnia 25 marca 2003 r.,. sygn. akt II SA 332/01; wyrok z dnia 24 października 2007 r., sygn. akt II FSK 1217/06; wyrok NSA z dnia 11 września 2007 r., sygn. akt II FSK 990/06; wyrok NSA z dnia 27 lutego 2007 r.,. sygn. akt I GSK 700/06).

źródło: https://lexlege.pl/orzeczenie/257033/ii-fsk-2556-10-wyrok-naczelny-sad-administracyjny/

II FSK 2556/10
Wyrok
Naczelny Sąd Administracyjny
2012-07-10

Podatniku, wolę działania przez pełnomocnika określaj jasno.

„W przypadku udzielenia pełnomocnictwa ogólnego strona, wyrażając wolę działania przez pełnomocnika w danym postępowaniu, zwolniona będzie natomiast z obowiązku składania pełnomocnictwa lub urzędowo poświadczonego odpisu pełnomocnictwa do akt tej sprawy podatkowej. Przepis art. 138d § 1 Ordynacji podatkowej należy bowiem rozumieć jako przepis, zmniejszający biurokratyczne uciążliwości wynikające z zamiaru działania w danym postępowaniu przez pełnomocnika, a nie jako przepis wymuszający udział pełnomocnika ogólnego w każdym postępowaniu podatkowym toczącym się wobec danej strony. Ustanowienie pełnomocnika ogólnego nie wyklucza bowiem samodzielnego udziału strony w postępowaniu podatkowym. W rezultacie to strona winna zakomunikować organowi wolę działania przez pełnomocnika. Dopiero w tej sytuacji, na organie spocznie obowiązek zbadania, czy osoba wskazana przez stronę postępowania jako jej pełnomocnik, jest prawidłowo umocowana do działania w sprawie. Organ winien zatem ustalić, czy jest ona prawidłowo ustanowionym pełnomocnikiem ogólnym. Obowiązek ten materializuje się jednak dopiero, gdy strona danego postępowania wyrazi wolę występowania przez pełnomocnika. Przepisy Ordynacji podatkowej nie zawierają bowiem podstawy prawnej, pozwalającej na uznanie, że mimo braku wyrażenia przez stronę postępowania woli działania przez pełnomocnika, organ ma obowiązek zbadania, czy strona ustanowiła pełnomocnika ogólnego.”

źródło: https://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/28061AA0F4

(I SA/Po 1088/17 – Wyrok WSA w Poznaniu)

Zamieszanie z epuap, sąd administracyjny, szef administracji skarbowej przegrywa.

Jak wynika z akt sprawy, w dniu 7 października 2015 r. Skarżąca złożyła przez e-puap wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej (k. 6 akt adm.). W formularzu znakiem „x” oznacza się opcję do wyboru przez wnioskodawcę (zob. np. pole E.2, 63, 65, 66). Pod pozycją K. 76 znalazło się w formularzu sformułowanie „korespondencję w tej sprawie proszę kierować do mnie za pomocą środków komunikacji elektronicznej zgodnie z art. 144a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.)” (k. 3 akt adm.). W polu, gdzie w innych punktach wniosku wnioskodawca wstawia znak x, znaku tego nie było. Skarżąca podkreślała w zażaleniu, że opcja ta była zaznaczona domyślnie, ale ją „odznaczyła”.

Zdaniem Sądu, należało to uznać za wyraz rezygnacji Skarżącej z doręczania pism za pomocą środków komunikacji elektronicznej, co było dopuszczalne w świetle art. 144a § 1b O.p.

Oceny Sądu nie zmienia podniesiony w odpowiedzi na skargę argument organu, że „w jednym przypadku wyrażenie zgody na szczególny sposób doręczenia za pomocą środków komunikacji elektronicznej nie jest konieczne, a wręcz wybór takiej formy jest dorozumiany, gdy strona złoży podanie w formie dokumentu elektronicznego przez skrzynkę podawczą organu podatkowego” (s. 10-11 odpowiedzi na skargę, k. 13-14 akt sądowych). To prawda, że mamy tu do czynienia z domniemaniem wyrażenia zgody, ale to domniemanie może być obalone przez rezygnację wnioskodawcy z doręczenia w ten sposób. Zdaniem Sądu, z poglądem organu można byłoby się zgodzić tylko wtedy, gdyby domyślna opcja w formularzu „”korespondencję w tej sprawie proszę kierować do mnie za pomocą środków komunikacji elektronicznej zgodnie z art. 144a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.)” nie dała się odznaczyć – tzn., gdyby Skarżąca nie mogła fizycznie od opcji tej odstąpić. Tymczasem tak nie było – opcję tę można było usunąć, można ją było pozostawić – co wskazuje na dopuszczalność rezygnacji z formy doręczenia elektronicznego już przy składaniu podania w ten sposób.”

źródło: https://sip.lex.pl/orzeczenia-i-pisma-urzedowe/orzeczenia-sadow/iii-sa-wa-1035-16-rezygnacja-z-doreczenia-pism-droga-522484253

art. 70 § 7 pkt 1 Op

” Mając na względzie konieczność wykonania wyroku Trybunału Konstytucyjnego, który stwierdził: „Jednakże z chwilą upływu 5-letniego terminu przedawnienia podatnik musi zostać poinformowany, że przedawnienie nie następuje, bo jego bieg został zawieszony w związku z wszczęciem postępowania karnoskarbowego. Zasada ochrony zaufania do państwa i stanowionego przez nie prawa wymaga, żeby podatnik wiedział, czy jego zobowiązanie podatkowe przedawniło się, czy nie.”, dążąc do zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego zalecam, aby do czasu wejścia w życie odpowiednich rozwiązań legislacyjnych, organy podatkowe właściwe w zakresie zobowiązania podatkowego, z którego niewykonaniem wiąże się podejrzenie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia, na podstawie art. 121 w związku z art. 70 § 6 pkt 1 ustawy – Ordynacja podatkowa, zawiadamiały podatnika o zawieszeniu biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego oraz o rozpoczęciu bądź dalszym biegu terminu przedawnienia po upływie okresu zawieszenia, w związku z art. 70 § 7 pkt 1 ustawy – Ordynacja podatkowa. Aczkolwiek przepis art. 121 ustawy – Ordynacja podatkowa jest przepisem proceduralnym, to ze względu na treść zasady informowania wyrażonej w tym przepisie, możliwe jest jego zastosowanie przy zawiadamianiu podatnika o zawieszeniu biegu terminu przedawnienia

(…)

W zawiadomieniu należy podać informację o dalszym biegu terminu przedawnienia, w związku z art. 70 § 7 pkt 1 ustawy – Ordynacja podatkowa, po upływie okresu zawieszenia, jeżeli postępowanie w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe zostało wszczęte i prawomocnie zakończone przed upływem terminu przedawniania. W przypadku gdy postępowanie w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe nie zostało jeszcze prawomocnie zakończone o dalszym biegu terminu przedawnienia organ podatkowy informuje w odrębnym zawiadomieniu. „

źródło:

https://www.mf.gov.pl/documents/764034/1095334/Dz.+Urz.+Min.+Fin.+z+dnia+4+pa%C5%BAdziernika+2012+r.+-+poz.+48+-

https://arslege.pl/przedawnienie-zobowiazania-podatkowego/k38/a15966/

Uwaga na zmiany od
15 października 2013 r ?

Prawomocny wyrok a stwierdzenie nieważności decyzji.

” Jak wskazano w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 grudnia 2009 r., I OPS 6/09 nie zawsze wyrok oddalający skargę na kwestionowaną decyzję automatycznie stanowi przeszkodę do wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia jej nieważności. Możliwa jest bowiem sytuacja, w której występujący z żądaniem stwierdzenia nieważności decyzji wskaże okoliczności, które nie były objęte orzeczeniem sądu, np. fakt uprzedniego rozstrzygnięcia sprawy inną decyzją ostateczną albo zwróci uwagę na fakt oddalenia skargi z powodu braku legitymacji skarżącego. Uwarunkowany względami obiektywnymi brak wiedzy sądu o istotnych dla wyniku postępowania okolicznościach sprawy spowoduje, że poza zakresem kontroli sądowej objętej powagą rzeczy osądzonej znajdzie się to, na co powoła się wnoszący żądanie. W takim wypadku, prawomocny wyrok oddalający skargę na decyzję nie byłby przeszkodą dla przeprowadzenia postępowania w celu merytorycznego rozpoznania złożonego do organu administracji żądania. „

źródło: https://sip.lex.pl/orzeczenia-i-pisma-urzedowe/orzeczenia-sadow/ii-osk-2572-14-warunki-dopuszczalnosci-stwierdzenia-522213052

” Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji, od której skargę oddalono prawomocnym wyrokiem sądu administracyjnego powinno zostać załatwione przez wydanie decyzji o odmowie wszczęcia postępowania (art. 157 § 3 k.p.a.) wówczas, gdy w rezultacie wstępnego badania zawartości żądania organ administracji publicznej ustali wystąpienie – z uwagi na wydany uprzednio wyrok sądu – przeszkody przedmiotowej czyniącej jego rozpoznanie niedopuszczalnym. W pozostałych przypadkach organ administracji publicznej obowiązany jest rozpoznać żądanie co do istoty stosując art. 158 § 1 w związku z art. 156 § 1 k.p.a. „

źródło: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/42DFF57840

Pozbawienie możliwości działania. PPSA.

” W wyroku z dnia 25 kwietnia 2012 r. NSA przyjął, że aby doszło do wznowienia postępowania na podstawie art. 271 pkt 2 p.p.s.a., dotyczącej naruszenia przepisów postępowania, wskutek których strona była pozbawiona możliwości działania, muszą zostać spełnione łącznie trzy przesłanki:

w sprawie doszło do naruszenia przepisów postępowania, strona została pozbawiona możności działania bez własnej winy

oraz bezpośrednią i wyłączną przyczyną pozbawienia strony możności działania było naruszenie przepisów prawa (sygn. akt II OSK 2557/11). „

źródło: https://sip.lex.pl/orzeczenia-i-pisma-urzedowe/orzeczenia-sadow/i-sab-sz-11-14-nienalezyta-reprezentacja-i-pozbawienie-522191928

II OSK 2557/11

https://sip.lex.pl/orzeczenia-i-pisma-urzedowe/orzeczenia-sadow/ii-osk-2557-11-wyrok-naczelnego-sadu-administracyjnego-521260834

(Sąd uchylił).