Wojewódzki Sąd Administracyjny zaznaczył, że w niniejszej sprawie wątpliwości organu budził jedynie fakt, iż data odwołania, które podpisał radca prawny była uprzednią wobec tej, którą umieszczono na odpisie pełnomocnictwa, opatrzonego datą 7 czerwca 2010 r. W związku z powyższym Sąd stwierdził, że z dyspozycji art. 103 § 1 k.c. – stosowanego w sprawie w oparciu o art. 137 § 4 Ordynacji podatkowej – wynika, że w przypadku, gdy pełnomocnik nie ma umocowania, bądź przekroczy jego zakres, ważność dokonanej czynności zależy od potwierdzenia przez osobę, w której imieniu pełnomocnik działał, przy czym potwierdzenie ma charakter uniwersalny w tym znaczeniu, że obejmuje zarówno formę jak i termin dokonania czynności oraz przewidziane dla niej skutki. W tych okolicznościach wobec posiadanych wątpliwości co do rzeczywistego terminu udzielenia pełnomocnictwa – mocodawca (zarząd spółki) mógł je wyjaśnić poprzez potwierdzenie czynności wykonanych przez osobę, która działała w jego imieniu. Mocodawca z tej możliwości nie skorzystał choć, w ocenie Sądu, mógł i powinien był. Dopiero gdyby ten brak nie został uzupełniony w zakreślonym terminie, zachodziłaby podstawa do zastosowania art. 169 § 4 Ordynacji podatkowej i pozostawienia odwołania bez rozpatrzenia. Sąd wskazał, że taki pogląd ugruntowany jest w orzecznictwie i powołał się na wyrok NSA z dnia 21 września 2001 r., I SA 335/2000, wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 3 kwietnia 2008 r., I SA/Rz 883/07. Sąd wskazał, że w orzecznictwie Sądu Najwyższego podkreśla się, iż skuteczność czynności procesowych – dokonanych nawet przez osobę, która nie może być pełnomocnikiem procesowym – zależy od ich zatwierdzenia przez zainteresowaną stronę (por. uchwała SN z dnia 20 grudnia 1968 r., III CZP 93/68 OSNCP 1969/7-8 poz. 129). Tym bardziej zatem, kiedy czynności takiej dokonał profesjonalny pełnomocnik, skorzystanie z takiej możliwości jest ze wszech miar uzasadnione. Tak więc w sytuacji, gdy organ powziął wątpliwość, czy pełnomocnictwo obejmowało również sporządzenie i podpisanie odwołania, winien był przeprowadzić szersze postępowanie wyjaśniające, a nie wykorzystywać możliwość załatwienia sprawy w znaczeniu procesowym (na podstawie art. 169 Ordynacji podatkowej), będącą co do zasady ostatecznością.
źródło: https://lexlege.pl/orzeczenie/199380/ii-fsk-1504-11-wyrok-naczelny-sad-administracyjny/